سردار شهید حاج سید حمید تقوی فر

 خضوع و خشوع،افتادگی،مردانگی،نجابت،سادگی و...از خصایص حاجی بود.

*نماز شبهاش یادمون نمیره.حتی 1 شب نماز شبش ترک نشد. اونقدر آروم بیدار می شد و وضو میگرفت که از صدای آب و وضو گرفتنش کسی بیدار نشه و مزاحم کسی نباشه.

*اکثر روزهای سال روزه بود و افطارش اکثرا آب و نان و خرما و یا غذای خیلی ساده بود.حتی نون خشک هم بود با کمی آب افطار میکرد.روز شهادتش روزه بود و با زبون روزه به شهادت رسید.

*بالشت زیر سر نمیگذاشت...

حتی زیرانداز...

سر روی زمین میگذاشت چون اکثرا جنگ و جبهه و در موقعیتهای سخت بود شاید میخواست به راحتی عادت نکنه...

*در روستای ابودبس در حال ساخت یک مجتمع فرهنگی برای کودکان و نوجوانان محروم اونجا بود و یک حسینیه که مراحل پایانی اش بود...

قرار بود مراسم افطاری هر سالش رو از سال آینده در حسینیه جدید برقرار کند که فرصت نشد

می گفت هیچ کس رو از در خونت ناامید رد نکن حتی اگه نمیدونی راست میگه یا نه...

شما نیت خودت رو صاف کن و کمکش کن...

نیت شما مهمه...

*می تونست در بهترین مناطق شهر و خانه های سازمانی زندگی کنه ولی در مجتمعی ساده با تعداد کثیری خانوار زندگی ساده ای داشت چون میخواست مثل مردم عادی زندگی کنه....

*چند شب قبل شهادت زنگ زده گفته به مادرم بگید واسم دعا کنه...
از نزدیکان که همراه حاجی در سفر کربلا بودن نقل میشه که حاجی یهو غیب میشد میدیدی رفته یه شهر دیگه تو عراق و روز بعد حاجی رو بالای گنبد اباعبدلله در حال گردگیری میدیدیم.

*در مراسم ها هیچ وقت بالا نمینشست.و حتی گاهی حاجی را در حال جفت کردن کفشهای عزاداران می دیدیم...

*از هیچ یک از وسایل محل کار و بیت المال استفاده شخصی نمیکرد.حالا مثلا کوچکترین چیزش خودکار بود که خودکار استفاده شخصیش با خودکاری که برای کارهاش بود جدا بودن